Tımar sistemi, Osmanlı Devleti'nde uygulanan bir toprak yönetimi ve askeri teşkilatlanma sistemidir. Devlet, belirli bölgelerdeki toprakları dirlik olarak sipahilere (tımar sahiplerine) tahsis ederdi. Bu topraklardan elde edilen vergi gelirleri, sipahinin asker yetiştirmesi ve bölgenin güvenliğini sağlaması için kullanılırdı.
Tımar sistemi sayesinde Osmanlı ordusunun önemli bir kısmını oluşturan tımarlı sipahiler, maaş almadan devlet için savaşır ve düzeni sağlardı.
Tımar sistemi, özellikle Osmanlı Devleti’nin doğrudan yönettiği eyaletlerde uygulanmıştır. Başlıca uygulandığı bölgeler:
Osmanlı’nın merkezi otoritesinin zayıflamasıyla birlikte tımar sistemi 17. yüzyıldan itibaren bozulmuş, yerini iltizam sistemine bırakmıştır.